یادواره ها و مناطق جنگی جنوب و غرب بزرگترین ظرفیت علوم شناختی هستند.

بنده توفیق داشتم برای یک مدتی در خوزستان باشم.

یک سری مطالب نیاز که مطرح کنم.

در این مدت به ابعاد علوم, شناختی, مناطق, جنگی, و یادمان ها و تاثیر آن بر ذهن مردم بخصوص نوجوان و جوانان  خیلی توجه میکردم.

سفر راهیان نور یک سفر با ظرفیت, بالا برای کار فرهنگی علوم شناختی هستش و البته حضور راوی خیلی موثر و مهم هستش.

در کنار این ظرفیت عظیم و بزرگ فرهنگی_علوم شناختی که خیلی هم راحت و آسان هستش یک سری امور نیاز که رصد بشه و بررسی بشه.

روای مهمه.

بکر بودن و حفظ اون فضا جنگی مهمه.

هزینه برخی اقشار مثل نوجوان و جوان ما در این فضا مهمه حتی نحوه ی راهی کردن به واسطه ی راهکارهای ریز و درشت مهمه.

رفتار خادم با زائر مهمه.

مثلا ما در هویزه برای زائر برنامه خوش آمدگویی داشتیم و  رفتن هم باز خوش آمد گویی بود و زائر مطرح میکرد که چرا در بقیه یادمان ها این اتفاق رخ نمیده یا اینکه خیلی کم هستش.

نشاط ؛شادابی؛خوشرو؛خوش برخورد بودن خیلی مهم بود در همین امر تاثیر گذاری.

مثلا امسال خیلی از مردم خانوادگی رفتن جنوب, این خیلی عالی بود ولی هزینه های سفر راهیان برای مثلا پایگاه های بسیج خیلی زیاد بود که همین مسئله خودش مانع حضور بود.

بهتر برای فضای فرهنگی با این ظرفیت جهت تاثیر گذاری مانع حضور اونم مالی برداشته بشه یا کم بشه ما این همه هزینه و بودجه در نظر میگیریم بهتر که در این راه صرف بشه ان شاءالله.

دوم اینکه بعد از دوسال یادمان ها باز بودن و این از ظاهر یادمان ها مشخص بود که آمادگی لازم رو نداشتن در جزئیات کار.

برخی یادمان ها در برخی قسمت ها نیاز به بازسازی داره .

خود کمیته خادمی هم آمادگی لازم رو نداشت تقریبا.

مثلا ما یک جاروی ساده نداشتیم که فضای اسکان مردم جارو بزنیم خب این خیلی آزار دهنده بود بعدم که با جاروی جنوبی جارو میکردیم و دستمون تاول میزد خیلی سخت بود.نیاز که یک دستی به سر و روی یادمان ها کشیده بشه.

سم پاشی نشدن اسکان ها و وجود جک و جونور های مختلف در اسکان مثلا هویزه خیلی سخت و طاقت فرسا بود.

پتو های زائر خاکی بود.

خب برخی این امور کار سختی نیست رسیدگی بشه دوستان میگفتن به مزاح دو هفته هویزه رو بدید به ما جهت شستشوی و بازسازی ببینید چی تحویل میدیم بعد اونجا ایده دادیم که از ظرفیت گروه های جهادی استفاده کنیم برای این امور به صورت جهادی بیان و کار کنن.

مثلا مزار شهدای هویزه نیاز داره که یک دستی به سر روی مزار برخی شهدا کشیده بشه سنگ مزار این شهدا به صورتی سطحی و همان روی مزار آسیب دیده.

واقعا حیف ما باید این ظرفیت عظیم فرهنگی_علوم شناختی حفظ کنیم و در جهت بکر بودن و تاثیر گذار بودنش با دل و جان مایه بذاریم.ان شاءالله.