قصه ی او به سر رسید...

شاگردان مکتب علی ((ع)) این گونه اند؛

چون دخترش زینب اگر اسیر شوند ذره ای ترس و ضعف نشان نمی دهند و چون پسرش حسین در راه حق تعالی از بزل سر و دست دریغ نمیکنند.

آری اینان همان اصحاب آخرالزمانی سید الشهدا هستند و چه خوب هم چون حسین((ع)) بانگ لا اری الموت الا السعاده را سر می دهند.

قصه ی محسن حججی نیز در مرداد سال نود و شش خورشیدی به سر رسید و سرش به کاروان سر های بر نیزه اصحاب حسین ((ع)) پیوست.

او طعم اسارات را خوب چشید...

او درد دست و پهلو را خوب حس کرد...

او چه خوب علی را شناخت!!!

او چه زیبا لبیک گفت به هل من ناصر ینصرنی!!!

تو علی اکبر عصر ما هستی...

تو حسین زمانت هستی...

تو در مکتب حسین((ع)) درس آموختی ...

تو رو هر طور می نگرم بیشتر برایم واقعه ی کربلا تداعی می شود.

تو خود مقتلی هستی که باید هر روز تو را مرور کرد و گریه کرد.

گریه به حال خود و برای گودی قتلگاه...

قلم فقط حرکت می کنند اما می دانم که واژه ها هم برای به تصویر کشاندن تو و وصف حالت عجیب عاجزاند.

به راستی شهید اهل قلم به درستی گفت که ((قافله عشق در سفر تاریخ است و این تفسیری است بر آنچه فرموده اند: كل یوم عاشورا و كل ارضٍ كربلا... این سخنی است كه پشت شیطان را می لرزاند و یاران حق را به فیضان دائم رحمت او امیدوار می سازد.))

تو دوباره خواهی آمد و شهادت دوم تو نیز زیبا تر از شهادت اول تو خواهد بود.

تو با امام زمانمان دوباره می آیی و در صف اصحاب ایشان دوباره می ایستی و می جنگی.

آن روز علی تو نیز در کنار تو شما را همراهی خواهد کرد.

آن روز چقدر نزدیک است و تو چقدر زیرک بودی که این راه را انتخاب کردی.

((قافله عشق به سرمنزل جاودان خویش نزدیك می شود... واین عاقبت كار عشق است))

او رفت اما ما مانده ایم در این دنیای وا نفسای پر زرق و برق...

او قصه اش به سر رسید ...

او چقدر زیبا زیست و چقدر زیبا رفت.

ای دل تو چه میکنی؟؟؟

می مانی یا می روی؟؟؟

و داد از آن اختیار که تو را از حسین جدا کند.

ما را به جبر هم که شده سر به زیر کن ؛خیری ندیده ایم از این اختیارها...

امروز شهید محسن حججی یک الگوست...

او یک ارزش است...

و سلام ؛درود خدا بر الگو و ارزش هایی مثل محسن حججی

شادی روح امام و شهدا صلوات